Pastoor Peiper

Buiten adem was ik aan het einde van het boek “Het verslag van Brodeck” van Philippe Claudel (*).  In de tuinstoel op het Italiaanse vakantieadres kon ik maar langzaam het boek echt sluiten. Het beeldgebruik, de taal, de indringende verhaallijnen, het soms groteske gevecht tussen menselijke waardigheid en onmenselijk geweld, de fijn-geschreven liefde en de uitgemeten smeulende, ordinaire hypocrisie tussen mensen.
Claudel beschrijft op een zeer concrete, haast universele manier hoe ‘de’ mens zich kan bewegen als solist, egoïst, sociaal én rancuneus wezen.
Op internet zijn er voldoende boekbesprekingen over “Het bericht van Brodeck” te lezen, Google is your friend. Zelf wil ik twee voor mij indringende stukken uit het boek voor het voetlicht brengen.

De geestelijke WC Lees verder >>>>