![[ iBelieve ]](https://amstel4.nl/wp-content/uploads/2019/09/cropped-Blije-kinderen-caroline-hernandez-unsplash.jpg)
Tweede kerstdag is het vandaag – gisteren hebben we zingend en vierend Jezus Christus opnieuw in ons midden begroet, Licht in alle duisternis, heil voor onze ziel. In de tussenuren van familiair en in de vriendenkring vieren van het Kerstfeest, plaats ik vandaag de derde aflevering in deze korte serie “Advent en Kerst in de Kunst”: nu de kerst-variant, de geboorte van Christus: Opvallend is, dat in de schilderkunst relatief meer schilderijen zijn gemaakt waarin het (pas)geboren Kind een belangrijke plek inneemt dan de aankondiging (annunciatie) van de geboorte. Er zijn vele meesterwerken gemaakt in de 16e en 17e eeuw; daarvan laat ik graag iets zien in een volgende cyclus over advent en kerst in de kunst.
In deze derde bijdrage wil ik een kunstwerk uit de late 20e eeuw laten zien Nativity (1990) van de in de Verenigde Staten woonachtige aziatische kunstenaar He Qi (spreek uit als: hoe tsjie).
In de kerkdienst op Eerste Kerstdag heb ik tijdens mijn kerstpreek dit schilderij laten zien via de beamer en ook laten afdrukken op de orde van dienst. Tijdens deze Kerstdienst hebben zeven mensen belijdenis gedaan van hun geloof; daar verwijs ik naar in onderstaande tekst.
Lees verder Advent en Kerst in de Kunst (deel 3)
“Echt ongehoord”, dat verhaal over Jaël (Richteren 4). Bij het handen geven aan de deur aan het einde van eredienst op zondag 26 juli jongstleden waarin ik een preek had gehouden over de vrouw Jaël, kwamen diverse reacties mij ter ore. “Deze verhalen moeten niet meer gelezen worden in de kerk” Of: “Ontzettend boeiende materie”, “Geweld is zo oud als de mensheid zelf. Dank voor de spiegel!”, “Als mensen hier voor het eerst zouden komen, dan zouden die er niets van hebben begrepen.” “Geef mij maar een lofprijzing! Ik had liever wat vrolijker de kerk uitgegaan.” 
De herfst begint nu echt door te breken. De ongekende temperaturen de eerste dagen van november gaan nu richting normale, koude waarden. De nacht snoept meer en meer tijd van de dag. Bepaalde bomen die het langste hun bladeren hebben vastgehouden, laten ze nu ook los. Alles wordt kaal. De geur van de herfst is typisch. Op Twitter zegt iemand, kort en bondig: “Herfst. Depri.” Juist in deze tijd waar de natuur voor een deel lijkt te sterven en tegelijk iets van de belofte houdt om weer tot leven te komen, herinneren mensen in de diverse kerken en -genootschappen dierbaren, vrienden, bekenden, gemeenteleden die hun zijn voorgegaan in de dood.
“Is dat nou nodig? Een dominee die twittert? Weer gaat er tijd af van de beschikbare tijd voor het bezoeken van de oudjes”, zo hoorde ik de verzuchting van een meelevend gemeentelid. Afgelopen zondag 6 november na een feestelijke en inspirerende jeugddienst hoorde ik bij de uitgang: “Een dominee die met iPad in de hand de jeugd weet te boeien en twittert: da’s de toekomst voor de kerk!” Zulke diverse reacties en meningen klinken er als het over sociale media gaat en mijn activiteiten o.a. op Twitter.
We pakken de draad op: Hendrikse neemt ons mee naar het einde van de Babylonische Ballingschap, rond 539 vC. De redactie van het Oude Testament krijgt een extra boost door de overwinningsroes: de joden mogen terugkeren naar eigen land door het edikt van de Perzische vorst Kores. Alsof het mythische verhaal over de bevrijding uit Egypte opnieuw wordt beleefd. Bescheidenheid bij de redacteurs met betrekking tot de rol van JHWH is er niet: “hij is de grootste. Euforie alom. De Babyloniërs waren verslagen”. Dan zegt Hendrikse dit:
Bij het lezen van het nieuwe boek van de Zeeuwse predikant ds. Klaas Hendrikse “God bestaat niet en Jezus is zijn zoon” (Amsterdam, 2011) kwam een soortgelijke vraag bij mij naar boven: stel, je zou een standbeeld maken van de “iemand die zichzelf niet als ongelovig beschouwt, die probeert zijn eigen weg te zoeken te midden van mensen en stromingen die het met hem eens zijn dat er niet ‘niets’ is” (p.8), zoals Hendrikse zijn bedoelde lezer voor ogen heeft.
Het flink uit de kluiten gewassen boek à 548 pagina’s bestaat uit vier delen: 1. Het preekgebeuren (meeste bladzijden van het boek); 2. Basisaanwijzingen en leidende vragen bij de preekanalyse en het gesprek na de preek; 3. Theologie van de preek; 4. Helpende hand bij het maken van een preek.
