feb 11 2019
Valt er wat te beleven in de kerk?
Sinds die ene zondag in november (18.11.18) herinneren gemeenteleden mij er nog regelmatig aan. Tijdens de dienst in de Alexanderkerk (klik hier voor de Facebookpagina) zongen we Psalm 89. Daarvoor klonken de woorden uit de bijbel dat de schepping enthousiast juicht om wie God is en wat Hij doet uit ontferming. De psalm was bedoeld als gloria, als lofprijzing.
Dat zag ik echter niet op de gezichten voor mij. Ik trok de stoute schoenen aan en onderbrak de samenzang. Ik zei toen dat de gemeente “te lauw” zong. Ik hoorde gemeenteleden in de kerkzaal zachtjes murmureren en wat lachen. Ik riep toen op om te beleven en te zingen wat je leest. Vers 6 van Psalm 89 begint met “Wij loven”, dat God door de macht van zijn verheven hand, met uitgestrekte arm al het werk in stand houdt.
O-klank
Spreek het woord “loven” maar uit. Je merkt direct Lees verder >>>>
Zeker in kerken die dagelijks de deuren open hebben, is vaak een boek te vinden vlakbij de plek waar je een kaarsje kunt branden. In zo’n boek kunnen bezoekers, toeristen, kerkgangers, kijkers, zoekers en vinders, gelovigen en ongelovigen en alle anderen hun eigen boodschap, gedachten en gevoelens kwijt. Daar wordt veel gebruik van gemaakt, als ik mijn ogen laat gaan over de verschillende talen, teksten en woorden die bijna binnen de lijntjes zijn geschreven of er uitzien uit dokters-handschrift. Tekeningetjes. Krassen. Gebeden voor een zieke moeder. Iemand schrijft over het gebrek aan liefde in een doodgebloed huwelijk. De knuffel van een kind heeft een loshangend oor: 
Wat ik als lezer van het interview begrepen heb is dat de kerk en dan vooral het kerkvolk meer een vuist dient te maken. Krachtig en helder optreden in plaats van een zijig midden houden. Dat de kerk meer zichtbaar mag worden in een stekelige omgeving, daar ben ik het mee eens. Ik betwijfel of die kracht zichtbaarder, hoorbaarder, tastbaarder wordt als in de kerk krachtig gevloekt moet worden. Ik ben in ieder geval niet overtuigd door zijn pleidooi en zijn manier van argumenteren:
Gisteravond was ik voorganger tijdens een jeugddienst in de Triomfatorkerk (Barendrecht; daar ben ik van 2008 tot 2012 predikant geweest). De dienst stond in het teken van de vraag hoe je de jongere (en eigenlijk iedere meer of minder kerkbezoeker) kan helpen in beeldvorming en vooral in beleving van een viering/kerkdienst in een kerkgebouw. Ik besef me dat dat geen gemakkelijke vraag en opdracht is. Want de beeldvorming in onze samenleving rond kerk en kerkdiensten is, op zijn zachtst gezegd, niet eenduidig. Vaker hoor ik de woorden ‘saai’, ‘niet relevant’, ‘geen aansluiting op het dagelijks leven’, ‘leuk voor opa’. Veel minder hoor ik: ‘Ik kom graag in de kerk’ of ‘Geen kerkdienst, geen zondag voor mij’ of ‘Opademen na een gevoel van leeglopen door de stress van de week’.
Tijdens de diensten georganiseerd door Stichting 
Of ik heb het gemist of het is echt stil gebleven in domineesland. Na ruim 65 jaar trouwe dienst wordt de preekhulpserie 
nov 30 2019
Nader bekeken: Heilig Avondmaal
Sta je weleens stil bij de vraag hoe jij jouw eten zoals je eigen avondmaaltijd bereidt en zelf beleeft? Het is de praktijk van alledag en wellicht heb je dit al duizenden keren gedaan: driemaal daags je lichaam de nodige voeding geven. Je smeert je brood of eet een cracker. Je schilt de piepers of kookt de rijst. Groente koken met eventueel vlees(vervanger) of vis erbij. Je gaat aan tafel, alleen, samen, met je gezin. Bid je nog voor het eten en/of daarna? Wat zeg je dan tot God? Samen eten is een vorm van ontmoeting en herbergt de ervaring van gemeenschap en delen. Ofwel: samen bewust zijn dat wat op je bord ligt, niet zomaar uit de hemel komt vallen.
Voorbereiding op het Heilig Avondmaal
Hoe bereid je voor op dat ándere avondmaal, op zondag in de kerk? Met een groepje van kerkenraadsleden, diakenen en organist van de Alexanderkerk hebben we ons eerder dit jaar bezonnen op het Avondmaal. O..a. deze antwoorden kwamen op die vraag over de voorbereiding: “Eigenlijk bereid ik me nooit voor op het Avondmaal” Of: “Ik mis de aandacht voor het avondmaal de zondag de week ervoor.”
Om de eigen voorbereiding op de Maaltijd van de Heer op gang te brengen of te houden of om te bezinnen waar het om gaat in het Avondmaal, noem ik twee vragen:
“Waarom en wat vieren we tijdens het Heilig Avondmaal?” en
“Hoe vieren we dat ‘wat’ in de eredienst?” Lees verder >>>>
By R.J. van Amstel • Alexanderkerk, Bijbel, Bijbelstudie, Christendom, Gebed, Geloof, God, Jezus Christus, Kerk, Kerkblad, Kerkdienst, Kerkvenster, Liturgie, Protestantse Kerk in Nederland, Rotterdam, Theologie • • Tags: 1 Korintiërs 11, 12 Punten heilsgeschiedenis, Avondmaalsmijding, Bevrijding uit Egypte, Bezinning op het Avondmaal, Bezinningsvragen gesprek over het Avondmaal, bijbelstudie, Brief aan Korinthe 11, Brood en wijn, Evangelie, Exodus 40, God, Heilig Avondmaal, Heilsgeschiedenis, Jezelf een oordeel eten, Jezus Christus, Jezus is Gastheer, Kerk, Maaltijd van de Heer, Offerbrood, Offerbroodje, Pesach, Protestantse Kerk in Nederland, Ritueel, Schepping, Spreuken 22, Tabernakel, Tempel, Toonbrood, Viering HA, Voorbereiding avondmaal, Voorbereiding op wat je eet